Ik zit in het donker te genieten van de ochtendschaduwen en de Poolster. En eet mijn ontbijt. Ik word me gewaar van kou achter mij. De kilte van een nog niet verwarmd huis. En meer. ‘Ze’ is er! Ik vraag: “waar was je al die tijd?” Zij antwoordt: “I never left. That’s impossible. We are One and the same.” Ik weet dat het waar is. Mijn ziel of hogere zelf, mijn ware essentie. Zo groot dat een deel ervan buiten het lichaam verblijft. ‘Ik’ en ‘zij’ is één en hetzelfde. Ik duík in de sensaties van liefde, vertrouwdheid en kracht. Wentel erin rond. Geniet. Dan is het voorbij en dient zich een volgend moment aan. En ik besef me dat het beter met mij gaat. Dat ik energetisch weer langzaam aanga. Dat ik weer helder word. Dankbaar.
|
Archieven
Juli 2020
Klik op onderstaande icoontjes voor het hele artikel van oktober 2019.
|